⒈ 灵芝。
⒉ 见“芝英书”。
⒈ 灵芝。
引汉 司马相如 《大人【rén】赋》:“呼【hū】吸沆瀣兮【xī】餐【cān】朝霞,咀【jǔ】噍芝英兮嘰琼华【huá】。”
晋 葛【gě】洪 《抱朴【pǔ】子·明本【běn】》:“故藜藿弥原,而芝英不世;枳棘被【bèi】野,而寻【xún】木间秀【xiù】。”
《宋【sòng】书·符瑞志下》:“芝英者,王者【zhě】亲近耆老,养【yǎng】有道,则生。 汉章帝 元【yuán】和 中【zhōng】,芝英【yīng】生郡【jun4】国【guó】。”
⒉ 见“芝英书”。